”Αν δεν υπήρχαν οι καραβομαραγκοί, δεν θα υπήρχε η ανθρωπότης.”
Ο Μαστρομιχάλης, ένας γνήσιος Οδυσσέας, η ιστορία του και η ιστορία του καρνάγιου, η τέχνη και η ”γέννα” του ξύλινου καϊκιού.
«Δίνουν λεφτά για να σπάμε τα καΐκια μας. Να σου πω πώς νιώθω όταν έρχεται η μπουλντόζα και τα τσακίζει; Τρέχουν δάκρυα από τα μάτια μου. Ξέρεις γιατί πονάω; Γιατί ξέρω πώς φτιάχνεται ένα σκαρί. Παίρνω ένα στραβόξυλο. Το πασπατεύω, το χαδεύω, το ξαναχαδεύω, το ακούω. Το φτιάχνω, ένα χρόνο, δυο χρόνια, κάθε μέρα. Είμαι εκεί δα πάνω συνεχώς. Και όταν είναι να φύγει από το καρνάγιο το καΐκι, αρρωσταίνω. Για μέρες δεν μιλάω σε άνθρωπο. Λέω από μέσα μου, κάποιος μου παίρνει το παιδί μου, τη χαρά μου. Οπως παντρεύεις το κοριτσάκι σου και σ’ το παίρνει κάποιος και εσύ σκέφτεσαι πώς το νανούριζες μωρό. Δεν φτιάχνεις πόρτες. Φτιάνεις ένα πράγμα που μπαίνεις μέσα και του λες, πάρε με εδώ, πάρε με εκεί. Και αυτό σε πάει. Αν δεν υπήρχαν οι καραβομαραγκοί, δεν θα υπήρχε η ανθρωπότης. Διότι αυτοί ενώνουνε τους τόπους, όχι ο καπτα Μιχάλης και ο καπτα Γιάννης. Εμείς τους κάνουμε καραβοκύρηδες. Οι Ελληνες με ένα κάμποτο πανί ραμμένο στο χέρι και περασμένο με ρετσινόλαδο, φτάσανε στην άλλη άκρη της Γης, χωρίς πυξίδα, μόνο με τον Θεό και ένα γερό ξύλινο σκαρί. Και είμαστε έτοιμοι να το ξεχάσουμε αυτό;»
(πηγή: κείμενα της Μαργαρίτας Πουρνάρα που πήγε στη Ρόδο και τον συνάντησε το 2015, σε ηλικία, τότε, ο Μαστρομιχάλης 90 ετών)
ΛΙΣΤΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ! 1) Να τι θα πει Ελλάδα (tango) – Πάνος Βισβάρδης & Ρένος Τάλμας, 2) Με την Ελλάδα καραβοκύρη – Φλέρυ Νταντωνάκη, 3) Παληό σκαρί – Έλλη Πασπαλά, 4) Ρόδος και Ροδονήσι – Ειρήνη Καβακοπούλου, 5) Καράβι γυάλινο – Βίκυ Μοσχολιού, 6) Ένα καράβι – Παιδική Χορωδία Σπύρου Λάμπρου, 7) Ένας τεχνίτης μάστορας – Νάντια Καραγιάννη, Σου σκάλισα καΐκι – Γιάννης Καλατζής, 9) Βαρκαρόλα – Αλίκη Βουγιουκλάκη, 10) Στα κουπιά – Γιοβάννα, 11) Αχ, πατρίδα (Je reviens chez nous) – Νάνα Μούσχουρη, 12) Les bateaux de Samos – Μελίνα Μερκούρη
Σαν τον Οδυσσέα
Νικόλ Λιακοσταύρου
0:00
0:00
LIVE