Σήμερα 8 Μάρτη είναι η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας και το φετινό θέμα που έχει τεθεί από τον ΟΗΕ προς συζήτηση και δράση είναι: «Γυναίκες στην ηγεσία: Επίτευξη ίσου μέλλοντος σε έναν Κόσμο Covid-19».
Η μηνιαία έκδοση «ΓΥΝΑΙΚΑ» της ομογενειακής εφημερίδας της Νέας Υόρκης Εθνικός Κήρυκας τιμώντας τον φετινό εορτασμό απηύθυνε τρία σχετικά ερωτήματα σε αξιόλογες εργαζόμενες γυναίκες της Ελληνικής Κοινότητας της Νέας Υόρκης.
Μεταξύ αυτών, η Δρ Αναστασία Ρωμανού, Φυσικός, Ερευνήτρια στο Ινστιτούτο Γκόνταρντ της Νέας Υόρκης και Αdjunct καθηγήτρια στο τμήμα Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια.
Η κ. Ρωμανού ειδικεύεται στη μελέτη του κλίματος και των μεταβολών του και είναι μια από τις πιο επιφανείς επιστημόνισσες της Ελληνικής Ομογένειας στις μέρες μας, με διεθνώς αναγνωρισμένο επιστημονικό έργο. Ας δούμε πως απαντά στα συγκεκριμένα ερωτήματα:
- Το θέμα των ΟΗΕ για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας 2021 είναι «Γυναίκες στην ηγεσία: Επίτευξη ίσου μέλλοντος σε έναν Κόσμο Covid-19». Τι σημαίνει το σύνθημα αυτό για εσάς στην επαγγελματική σας ζωή;
Αρχές Μαρτίου συμπληρώνεται ένας χρόνος μακριά από τα γραφεία μας, τους χώρους έρευνας και διδασκαλίας, μακριά από τους φοιτητές και τους συναδέλφους μας. Οπωσδήποτε η συνεργασία μέσα από τις διαδικτυακές πλατφόρμες, όπως το zoom και το Microsoft Teams έχει βοηθήσει, όμως η φυσική επαφή είναι αναντικατάστατη. Την περίοδο αυτή ήρθαμε αντιμέτωποι με πολλαπλές αντιξοότητες. Πολλοί συνάδελφοι που δεν είχαν εξοικείωση με ηλεκτρονικές μορφές διδασκαλίας βίωσαν άγχος, πίεση και αμηχανία. Συμβασιούχοι λέκτορες στο πανεπιστήμιο απολύθηκαν ή τέθηκαν σε διαθεσιμότητα. Τελειόφοιτοι φοιτητές χαμηλότερων οικονομικών τάξεων αντιμετώπισαν θέμα επιβίωσης, αφού μετά την αποφοίτησή τους από το πανεπιστήμιο, δεν μπορούσαν να εξασφαλίσουν απασχόληση και στέγη.
Η παραγωγικότητα πολλών από μας, ειδικά τους πρώτους έξι μήνες της επιδημίας, έπεσε κατακόρυφα λόγω της απώλειας γνωστών και φίλων, της έγκλειστης ζωής με παιδιά στο σπίτι, των περιορισμένων μετακινήσεων και επαφών. Στο δεύτερο μισό της χρονιάς βρεθήκαμε όλοι να δουλεύουμε σχεδόν ασταμάτητα με τις διαχωριστικές γραμμές μεταξύ εργασίας και ζωής στο σπίτι να έχουν αναιρεθεί πλήρως. Ωστόσο, δεν υποτιμούμε την τύχη να έχουμε και την υγεία και τη δουλειά μας ακόμα, κάτι που δυστυχώς πολλοί συμπολίτες μας δεν διαθέτουν.
Την χρονιά αυτή της τεράστιας υγειονομικής και οικονομικής κρίσης, οι γυναίκες βρέθηκαν αφενός στην πρώτη γραμμή κοινωνικής προσφοράς ως γιατροί, νοσοκόμες, δασκάλες, εργαζόμενες στις απαραίτητες εργασίες, αλλά και εθελόντριες στην παροχή υπηρεσιών. Αλλά και στην πρώτη γραμμή των επιπτώσεων της κρίσης αφού υφίστανται τις μεγαλύτερες μειώσεις θέσεων εργασίας, αναγκάζονται να μένουν στο σπίτι για να φροντίσουν παιδιά, ηλικιωμένους και αρρώστους, ενώ η πρόσβαση στις Δομές Υγείας έγινε δυσκολότερη και η ενδοοικογενειακή βία εντονότερη.
Όλες οι προϋπάρχουσες ανισότητες ανάμεσα στα φύλα και στις κοινωνικές τάξεις δυστυχώς εντάθηκαν λόγω επιδημίας. Το ζητούμενο λοιπόν είναι κατά πόσο θα μετριαστούν στην μετα-covid εποχή. Και εδώ ελπίζουμε ότι περισσότερες γυναίκες σε ηγετικές θέσεις, όπως η νεο-εκλεγείσα αντιπρόεδρος Κάμαλα Χάρις και οι άλλες γυναίκες στην κυβέρνηση Μπάιντεν, θα συμβάλλουν καθοριστικά στην περισσότερο ισότιμη συμμετοχή όλων στην κοινωνία.
- Ποιο πιστεύετε ότι είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι γυναίκες της ηλικίας σας;
Στην μέση ηλικιακή ομάδα 45-55 ετών, το γυναικείο εργασιακό δυναμικό αντιμετωπίζει τις ίδιες προκλήσεις και δυσκολίες ανεξάρτητα από τον χώρο δουλειάς και το οικονομικό/μορφωτικό επίπεδο. Είναι η περίοδος που πολλές γυναίκες εγκαταλείπουν την καριέρα τους ή έρχονται αντιμέτωπες με τη λεγόμενη «γυάλινη οροφή». Έχει βρεθεί ότι περίπου 20% των γυναικών στην ηλικιακή αυτή ομάδα, είτε αποχωρούν, είτε δεν κατακτούν ποτέ τις ανώτερες θέσεις στον τομέα τους. Οι λόγοι είναι πολλαπλοί. Αφενός εμποδίζεται η ανέλιξή τους εξαιτίας του σεξισμού που ακόμα και συγκαλυμμένος εξακολουθεί να υπάρχει σε αυτές τις βαθμίδες. Σαφώς η κατάσταση αλλάζει σιγά σιγά, αλλά είμαστε μακριά ακόμα από την πραγματικά ισότιμη πρόσβαση στα ανώτερα κλιμάκια του εργατικού δυναμικού.
Από την άλλη πλευρά, στην ηλικία αυτή, οι γυναίκες βρίσκονται πιο συχνά αντιμέτωπες με οικογενειακές ανάγκες, όπως στήριξη των παιδιών στο σπίτι ή των ηλικιωμένων συγγενών, και αναγκάζονται να μειώσουν τους ρυθμούς εργασίας τους. Στην περίοδο της πανδημίας το φαινόμενο αυτό έγινε ακόμα πιο αισθητό. Γιατί ήταν οι γυναίκες που έμειναν πρώτες στο σπίτι με τα παιδιά όταν έκλεισαν τα σχολεία, ή φρόντισαν τους άρρωστους συγγενείς, αναγκαζόμενες να περιορίσουν τις επαγγελματικές τους δραστηριότητες. Μια επιπλέον ένδειξη της ανισότητας που επικρατεί στους εργασιακούς χώρους για την ηλικιακή αυτή βαθμίδα, είναι ότι πολύ λιγότερες γυναίκες από ότι άνδρες αποφασίζουν αλλαγή καριέρας και όταν αναγκάζονται να το πράξουν, καταλήγουν σε θέσεις κατώτερες των δυνατοτήτων και των προσόντων τους πιο συχνά από τους άνδρες συναδέλφους τους.
- Την ημέρα αυτή, ποιο είναι το πιο σημαντικό μήνυμα που θέλετε να στείλετε σε νέες γυναίκες που προβληματίζονται για την σταδιοδρομία τους, στις δύσκολες αυτές εποχές;
Θα ήθελα να υπενθυμίσω ή να πληροφορήσω τις νέες γυναίκες που εισέρχονται στον επαγγελματικό βίο, ότι θα πρέπει να αναζητούν και να συμμετέχουν σε δίκτυα γυναικών – είτε επαγγελματικών είτε κοινωνικών. Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας τους θα αντιμετωπίσουν καταστάσεις, καμπές και κρίσεις και είναι σημαντικό να γνωρίζουν ότι υπάρχουν πολλές άλλες γυναίκες με τις ίδιες εμπειρίες που μπορούν να τις συμβουλεύσουν, να τις στηρίξουν και να τις βοηθήσουν ουσιαστικά και αποτελεσματικά.
Σε μια συνέντευξη για θέση εργασίας, σε μια διαπραγμάτευση, πριν την κατάθεση μιας ερευνητικής πρότασης ή μιας δημοσίευσης, πώς να αντιμετωπίσουν μια δύσκολη κατάσταση στη δουλειά ή στο σπίτι, πώς να ζητήσουν αύξηση ή προαγωγή, πώς να ισορροπήσουν τις πολλές ευθύνες στην καθημερινή ζωή. Ιδίως τώρα που η κατάσταση είναι ιδιαίτερα δύσκολη λόγω υγειονομικής και οικονομικής κρίσης – και οι διέξοδοι είναι λίγες.
Πηγή: Εθνικός Κήρυκας
