Πέρασαν εξήντα χρόνια από όταν πρωτοπόροι Αρκάδες της μεταπολεμικής μαζικής και επιδημικής μετανάστευσης αποφάσισαν να οργανωθούν σε συλλογικό κοινοτικό οργανισμό στη Μελβούρνη και ίδρυσαν τον Παναρκαδικό Σύλλογο Μελβούρνης και Βικτωρίας «Ο Κολοκοτρώνης».
Οι πρωτοπόροι ιδρυτές του παν-αρκαδικού συν-λόγου, ο «Κολοκοτρώνης», ζούσαν την εποχή εκείνη το άγνωστο, τη δυσπιστία των ξένων, την ανεργία, τη φτώχεια που ακόμη δεν είχε δραπετεύσει από τη ζωή τους. Μέσα στις βαλίτσες τους έφεραν μαζί με τις ευχές των γονέων τους, και τις αναμνήσεις μια δύσκολης δεκαετίας του 1950, πολέμων, έξαρσης, εμφυλίου, ανέχειας, αλλά και δίψας για να επιτύχουν την πλήρη ανατροπή και να κερδίσουν τη ζωή τους στη Μελβούρνη.
Oι περισσότεροι Αρκάδες μετανάστες θυσιάστηκαν, και έδωσαν την ευκαιρία της επιτυχίας στα παιδιά τους, τα μόρφωσαν και σαράντα χρόνια αργότερα αυτά διεκδίκησαν και κατέκτησαν μεγάλες θέσεις στην κοινωνία της Αυστραλίας. Έγιναν Πρόεδροι της Βουλής, καταξιωμένοι γιατροί, πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, μηχανικοί, αρχιτέκτονες, επιχειρηματίες, καλλιτέχνες, συνδικαλιστές, δάσκαλοι και επαγγελματίες, επιστήμονες, ευεργέτες του Ελληνισμού και έντιμοι τεχνίτες.
Τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, γιορτάζοντας τα 60 χρόνια της δημιουργικής παρουσίας των γονέων τους, πρωτεργατών τότε Αρκάδων, με συχνές κοινωνικές εκδηλώσεις προσκαλούν και τιμούν όλους αυτούς που εργάστηκαν και προσέφεραν σε επιτροπές και σε συμβούλια, ιδιωτικά και συλλογικά, αναγνωρίζουν την προσφορά τους, γιατί πιστεύουν ότι για να γνωρίζεις το μέλλον πρέπει πρώτα να μάθεις το παρελθόν.
Οι γεννημένοι στην Αυστραλία σήμερα παράγοντες του Διοικητικού Συμβουλίου, πιστεύουν στη δημιουργική συναίνεση, επενδύουν στην ενότητα και στη συνεργασία, αναζητούν συμμαχίες στην ευρύτερη βάση των Αρκάδων και των παιδιών τους. Οι στόχοι τους παραμένουν απαρέγκλιτοι και ενωτικοί θέλοντας να αγκαλιάσουν όλους τους Αρκάδες, ώστε όλοι μαζί να σηκώσουν το Αρκαδικό ιδεώδες ψηλότερα.
Συντάκτρια: Φούλη Ζαβιτσάνου με πληροφορίες από Νέος Κόσμος