Με την έκθεση φωτογραφίας «Ελληνοαυστραλοί: Μέσα από τη δική τους εικόνα», ξεκινούν οι φθινοπωρινές εκθέσεις στο «Σχεδία home», τον πολυχώρο του περιοδικού δρόμου Σχεδία που διευθύνει ο Χρήστος Αλεφάντης.
Στην έκθεση που ξεκίνησε χθες Πέμπτη 22 Οκτωβρίου και θα διαρκέσει ως τις 12 Νοεμβρίου, θα παρουσιαστούν φωτογραφίες της Ελληνοαυστραλής φωτογράφου και ερευνήτριας Έφης Αλεξάκη, η οποία καταγράφει με το φακό της την ιστορία της ομογένειας της Αυστραλίας, ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’80.
«Δώσαμε στο πρότζεκτ τον τίτλο “Έλληνες της Αυστραλίας: Μέσα από τη δική τους εικόνα” (Greek-Australians: In Their Own Image) επειδή θέλαμε οι ίδιοι οι άνθρωποι να μοιραστούν τη δική τους ιστορία», λέει σχετικά η κ. Αλεξάκη.
Το έργο της κ. Αλεξάκη δεν αφορά απλά μια φωτογραφική καταγραφή, αλλά πρόκειται για ένα σπουδαίο κοινωνικό και πολιτιστικό πρότζεκτ, το οποίο υλοποιείται σε συνεργασία με τον ιστορικό Λέοναρντ Γιανιζέφσκι (Leonard Janiszewski).
Μιλώντας στη «Φωνή της Ελλάδας» και στην εκπομπή «Η Ελλάδα στον κόσμο» με τον Γιώργο Διονυσόπουλο, ο δημοσιογράφος και εκδότης του περιοδικού δρόμου «Σχεδία», Χρήστος Αλεφάντης, είπε για την έκθεση πως «αποτελεί την απαρχή μιας σειράς πρωτοβουλιών που σκοπό έχουν να αναδείξουν αυτό το πολύ σημαντικό κομμάτι που είναι η μεταναστευτική μας ιστορία. Όχι μόνο σε σχέση με την ομογένεια της Αυστραλίας αλλά και με της Αμερικής, της Νοτίου Αφρικής και με τα υπόλοιπα μέρη του πλανήτη».
Ο Χρήστος Αλεφάντης, ο οποίος γεννήθηκε στη Μελβούρνη από μετανάστες γονείς και ήρθε στην Ελλάδα το 2005, ξεκίνησε να εκδίδει την «Σχεδία» τον Μάρτιο του 2013: «Η πιο σημαντική παρέμβαση που έχει κάνει η «Σχεδία», είναι ότι έκανε το αόρατο, ορατό πάλι, δηλώνει, σημειώνοντας πως «το πιο σκληρό στην φτώχεια είναι ότι σε κάνει αόρατο, σε ξεχνάνε όλοι. Είναι αυτό που λέμε, ο βίαιος κοινωνικός αποκλεισμός».
Όπως ανέφερε, από την «Σχεδία» έχουν περάσει όλα τα επαγγέλματα. Ανειδίκευτοι εργάτες, επιχειρηματίες που διαλύθηκαν οι ζωές τους, δημοσιογράφοι, γραφίστες αρχιτέκτονες κ.ά.
«Οι άνθρωποι αυτοί είμαστε εμείς οι ίδιοι που κάποια στιγμή χάσαμε τα πάντα και δεν είχαμε άλλα στηρίγματα. Αυτό είναι το κοινό χαρακτηριστικό. Να πιαστούμε από κάπου για να μπορέσουμε να ξαναφτιάξουμε σιγά σιγά τη ζωή μας. Κι έχουμε πιαστεί από μια σχεδία κι έχουμε μια μεγάλη αγωνία να το υποστηρίξουμε αυτό και να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να φύγουν από τη «Σχεδία». Αυτός είναι ο στόχος, καταλήγει.
Επιμέλεια: Κατερίνα Χούμπα