της Elianas Nunes
Η ελληνική οικονομική κρίση οδήγησε σε μαζική μετανάστευση, με πολλούς νέους να αναζητούν επαγγελματικές ευκαιρίες στο εξωτερικό. Σήμερα, περίπου 170.000 Έλληνες πολίτες ζουν στο Ηνωμένο Βασίλειο, με αρκετούς από αυτούς να δραστηριοποιούνται στον τομέα της εστίασης.
Την Κυριακή 30 Ιουνίου, στην εκπομπή «Οι Έλληνες του Κόσμου – Η Ελλάδα στο Ηνωμένο Βασίλειο» της “Φωνής της Ελλάδας“, η Eliana Nunes μίλησε με τον Γιάννη Παπαμελέτη, τον Δημήτρη Μπλαχούρα και τον Παντελή Καράτι. Αυτοί οι τρεις νέοι σεφ, οι οποίοι μετανάστευσαν από την Ελλάδα στην Αγγλία το 2018, μοιράστηκαν τις εμπειρίες τους από τη ζωή και την εργασία τους στην Αγγλία.
Ο Γιάννης Παπαμελέτης, με καταγωγή από τα Μέγαρα Αττικής, μετανάστευσε από την Ελλάδα με “280 ευρώ στη τσέπη” του. Το 2019, ανέλαβε το εστιατόριο Just Greek Penrith που βρίσκεται στην πόλη Πένριθ της βόρειας Αγγλίας. Ο Γιάννης Παπαμελέτης κι η σύντροφός του, η Μαρία Σκαρλάτου, διαχειρίζονται το εστιατόριο μόνοι τους, χωρίς την βοήθεια ενός προσωπικού.
Το Just Greek Penrith έχει διακριθεί με διάφορα βραβεία, ενώ πρόσφατα βραβεύτηκε ως το «Καλύτερο Takeaway» στην Αγγλία.
Πώς νιώθετε που πήρατε αυτό το βραβείο;
“Είναι αναπάντεχο. Είναι τεράστια χαρά και τιμή που ο κόσμος μας έφτασε σε αυτό το σημείο, διότι δεν γνωρίζαμε καν ότι υπάρχουν αυτά τα βραβεία. Καταλαβαίνετε ότι φύγαμε από την Ελλάδα για ένα καλύτερο αύριο, οπότε δουλεύαμε – μόνο δουλειά. Και ξαφνικά, το 2021, γυρίσαμε από τις διακοπές μας στην Ελλάδα και βρήκαμε ένα φάκελο που μας ενημέρωσε ότι ήμασταν υποψήφιοι για «Καλύτερο Takeaway» για την περιφέρειά μας και το κερδίσαμε. Το 2022 δεν έγιναν βραβεία λόγω των κρουσμάτων Covid. Το 2023, έτσι γυρίσαμε ξανά, βρήκαμε ένα φάκελο ότι ήμασταν ξανά υποψήφιοι ως το «Καλύτερο Takeaway» για την περιφέρεια, Κερδίσαμε στην περιφέρεια και περάσαμε στους τελικούς για όλη την Αγγλία. Τον Οκτώβριο του 2023, πήγαμε στο μεγάλο event και ακούσαμε το όνομά μας ως το «Καλύτερο Takeaway» για ολόκληρη την Αγγλία.”
Υπάρχει κάτι που σας έχει συγκινήσει ιδιαιτέρως;
“Όταν πήραμε το βραβείο του «Καλύτερου Takeaway» στην Αγγλία, ήρθε ένα παλικάρι περίπου 15-16 χρονών με την παρέα του. Κάθονται κάτω, παραγγέλνουν και περιμένουν μέχρι να τους φτιάξω τις παραγγελίες τους. Κάποια στιγμή μου λέει: “Γιάννη, τι έγινε με τον τελευταίο διαγωνισμό;” Του λέω, “κερδίσαμε, μας ψήφισαν σαν πρώτους στην Αγγλία”. Σηκώνεται, κοιτάζει το βραβείο, σαστίζει, γυρνάει και με κοιτάζει με ένα ύφος που δεν μπορώ να σας το μεταφέρω με λόγια. Και μου λέει, “Γιάννη, σε παρακαλώ, μπορώ να σου σφίξω το χέρι;” Του λέω, “ναι, φυσικά”. Του δίνω το χέρι μου και μου λέει, “σε ευχαριστούμε που κάνεις την πόλη μας περήφανη”. Εκεί πραγματικά ανατρίχιασα, πήγα να δακρύσω. Το βλέμμα του και τα λόγια του ήταν για μένα όλα τα χρήματα του κόσμου.”
Ποια είναι τα επόμενά σας σχέδια;
“Τα επόμενα σχέδια είναι να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε όπως εργαζόμαστε τώρα. Έχουμε κάποια πλάνα στο πίσω μέρος του μυαλού μας, όχι άμεσα, αλλά υλοποιήσιμα σε ένα βάθος χρόνου διετίας, παραδείγματος χάριν. Αλλά αυτό θα δείξει από το πώς θα κινηθεί η κατάσταση στην Αγγλία, όσον αφορά την οικονομία της χώρας. Αν εκεί ο κόσμος αρχίσει να ζορίζεται περισσότερο, τότε θα είναι δύσκολο να πάρεις καλές αποφάσεις για κάτι νέο η μεγαλύτερο”.
Ο Δημήτρης Μπλαχούρας, ο οποίος μεγάλωσε στην Πάτρα και κατάγεται από το Αγρίνιο, εργάζεται ως Research and Development (R&D) sous chef στο Annabel’s. Το Annabel’s βρίσκεται στη περιοχή του Μέιφερ στο Λονδίνο και αναγνωρίζεται ως ένα από τα πιο αποκλειστικά πριβέ κλαμπ του κόσμου.
Πως είναι η εμπειρία σας ως σεφ στο Annabel’s;
“Είναι η πρώτη μου εμπειρία εκτός κουζίνας και εκτός σέρβις κι είναι πολύ ενδιαφέρον. Έχουμε ένα ημερολόγιο με όλα τα πάρτη, τα ιδιωτικά events και τις ενοικιάσεις για το κλαμπ. Δημιουργούμε ένα μενού για τον κάθε πελάτη. Για ένα μενού μπορεί να κάνουμε τέσσερα tasting [γευσιγνωσία] από τον ιδιοκτήτη μέχρι τον πελάτη ώστε να καταλήξουν στο τι θέλουν. Είναι πολύ ωραίο γιατί δημιουργείς συνταγές κι έχεις προκλήσεις για οτιδήποτε από αλλεργίες μέχρι προτιμήσεις. Αυτή τη στιγμή μου ξεκλειδώνει μια διαφορετική πλευρά του μαγειρικού μου χαρακτήρα, το οποίο μου αρέσει πάρα πολύ.”
Πείτε μας για τη συνεργασία σας με τους συναδέλφους σας στην Αγγλία;
“Είναι πολύ multi-cultural [πολυπολιτισμική] η εμπειρία μου στο Λονδίνο. Μου αρέσει πάρα πολύ γιατί έχω δει πράγματα που μπορεί να μην έβλεπα στην Ελλάδα. Μπορεί να είσαι σε μια κουζίνα με 15 άτομα, με παιδιά από Ινδία, Ιταλία, Ισπανία, Φιλιππίνες. Βλέπεις πολλές διαφορετικές κουλτούρες και αυτό σε εξελίσσει σαν άνθρωπο. Επειδή δουλεύεις με άτομα από άλλα κοινωνικά περιβάλλοντα, καταλαβαίνεις ότι πρέπει να αλλάξεις τον τρόπο προσέγγισής σου και τον τρόπο σκέψης σου όσον αφορά τη διαχείριση προσωπικού και τις σχέσεις με τον συνάδελφό σου.”
Ποια είναι τα όνειρά σας για το μέλλον;
“Έχω ένα πάρα πολύ μεγάλο όνειρο να ανοίξω ένα bohème εστιατόριο σε ένα νησάκι. Θέλω να μην έχω ηλεκτρισμό και οτιδήποτε χρησιμοποιώ να προέρχεται από μια ακτίνα 10 με 20 χιλιομέτρων. Τίποτα να μην έρχεται εκτός νησιού. Θέλω να φτιάχνω το δικό μου ψωμί, να έχω το δικό μου ξυλόφουρνο και να μπορώ να σου δίνω, ως πελάτη, την εμπειρία του παραδοσιακού φαγητού χωρίς μενού. Και σαν πελάτης να μου επιτρέψεις να σου προσφέρω φαγητό χωρίς να παραγγείλεις, ώστε να μην έχουμε καθόλου σπατάλη.”
Σας το εύχομαι. Πλέον μας ενδιαφέρει πολύ το sustainability [η βιωσιμότητα] στην κουζίνα.
“Και δεν είναι μόνο το sustainability που έχει σημασία. Πρέπει να προσέξουμε και το availability [τη διαθεσιμότητα]. Πρέπει να καταλάβουμε, ως καταναλωτές, ότι πρέπει όχι μόνο να σεβαστούμε το εστιατόριο, τον σεφ και τα παιδιά που δουλεύουν, αλλά και τα ίδια τα προϊόντα. Οι άνθρωποι πρέπει να εκπαιδευτούν, μέσω του εστιατορίου και μέσω της δικής τους προσωπικής εμπειρίας, στο τι μπορούν να καταναλώνουν και τι είναι σωστό να καταναλώνουν, από κρέας μέχρι λαχανικά και φρούτα.”
Ο Παντελής Καράτι, ένας νέος είκοσι τριών χρονών που μεγάλωσε στην Τρίπολη και κατάγεται από την Αλβανία, εργάζεται ως sous chef στο μεσογειακό εστιατόριο Firebird στην περιοχή του Σόχο στο Λονδίνο.
Πώς ήταν το πρώτο διάστημα στην Αγγλία, που ήσασταν μόλις 18 ετών;
“Ήταν αρκετά δύσκολο, αλλά με πολλή δουλειά και αφοσίωση, προσπάθησα να ξεπεράσω τους φόβους μου και να κάνω δικά μου πράγματα… Στη δουλειά είχα κάποιες προκλήσεις, αλλά επειδή ήμουνα σε μικρή ηλικία, μπήκα πολύ γρήγορα σε αυτό το σύστημα.”
Ποιο ήταν το πρώτο εστιατόριο στο Λονδίνο στο οποίο εργαστήκατε;
“Ήταν ένα ασιατικό. Εκεί δούλεψα σχεδόν ένα-μισό χρόνο. Έμαθα πάρα πολλά πράγματα – από εκεί ξεκίνησα. Για να είμαι ειλικρινής, είχα μόνο θεωρητικές γνώσεις, κι όχι πρακτικές γνώσεις. Από εκεί και πέρα ασχολήθηκα πάρα πολύ με την μαγειρική, βέβαια με πολύ άγχος και στρες.”
Συγκρίνεται ο χώρος της εστίασης στην Αγγλία με την Ελλάδα;
“Πιστεύω ότι στην Αγγλία είναι καλύτερα τα πράγματα από την άποψη της πληρωμής, της καριέρας, των γνώσεων… Θεωρώ ότι αν ήμουν στην Ελλάδα και είχα ρίξει ακριβώς τον ίδιο ιδρώτα που έχω ρίξει στην Αγγλία, δεν θα είχα φτάσει εδώ που έχω φτάσει αυτή τη στιγμή.”
Ποια είναι τα επόμενά σας σχέδια;
“Θέλω να δουλεύω σκληρά καθημερινά, να μαθαίνω και μακάρι σύντομα να ανοίξω κάτι δικό μου. Θα ήθελα να κάνω ανοιχτή κουζίνα, με σαράντα καθίσματα μόνο και με μόνο κάρβουνο και ξύλο. Θα ήθελα να κάνω διεθνείς γεύσεις, για παράδειγμα να συνδυάσω το [κορεάτικο] κίμτσι με το τζατζίκι!”
Πηγή: Φωνή της Ελλάδας
