Διάλεξη με θέμα «Νύφες με προξενιό: Βιώματα και μαρτυρίες Ελληνίδων στην Αυστραλία (1950-1975)» πρόκειται να δώσει η Δρ Παναγιώτα Νάζου, σήμερα Πέμπτη 12 Μαρτίου, στο Ελληνικό Κέντρο, στο πλαίσιο των Σεμιναρίων Ελληνικής Ιστορίας και Πολιτισμού, που προσφέρει η Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης για δέκατη συνεχή χρονιά. Το κοινωνικό και πολιτικό φαινόμενο των καραβιών που έφερναν τις Ελληνίδες νύφες με προξενιό στην Αυστραλία πρωτοεμφανίστηκε στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα και συνεχίστηκε μέχρι πρόσφατα. Κατά τη διάλεξη θα παρουσιαστούν οι κοινωνικές και πολιτισμικές παράμετροι του φαινομένου, αλλά και μαρτυρίες νυφών καθώς και ορισμένων γαμπρών.
Η Παναγιώτα Νάζου σπούδασε Διαιτολογία, Πληροφορική και Νεοελληνική Φιλολογία στα πανεπιστήμια Χαροκόπειο Αθηνών, Αριστοτέλειο Θεσσαλονίκης και Σίδνεϊ Αυστραλίας. Το 1993 πήρε το διδακτορικό της από το Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ. Από το 1987 διδάσκει Νεοελληνική Γλώσσα και Πολιτισμό στο Τμήμα Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ. Έχει δημοσιεύσει ένα μεγάλο αριθμό κειμένων σε Ευρώπη και Αυστραλία για τη μεταμοντέρνα γραφή και το έργο του Γιώργου Χειμωνά, για Ελληνίδες συγγραφείς και τη γυναικεία γραφή στην εξορία, για την Ελληνίδα στη διασπορά, καθώς και για τη διδασκαλία των Νεοελληνικών στην Αυστραλία.
Η διάλεξή της Παναγιώτας Νάζου βασίζεται στο βιβλίο «Νύφες με προξενιό: Βιώματα και μαρτυρίες Ελληνίδων στην Αυστραλία (1950-1975)» που αποτελεί την πλέον συστηματική και μεθοδική έρευνα πάνω στο φαινόμενο του προξενιού στην πρώτη μεταναστευτική γενιά της Αυστραλίας 1950 – 1975. Η μελέτη επιχειρεί μια ερμηνεία του φαινομένου από την προοπτική της προφορικής ιστορίας, των σπουδών της φυλοτικής ταυτότητας και του πολιτισμού. Το υλικό εστιάζεται σε προσωπικές αφηγήσεις – μαρτυρίες και αναμνήσεις που δόθηκαν υπό μορφή συνέντευξης στη συγγραφέα. Τα κείμενα των προφορικών μαρτυριών συνιστούν το πρωτογενές υλικό με το οποίο αναλύεται, μέσα από την γυναικεία προοπτική, η μεταναστευτική εμπειρία, ειδικότερα του θεσμού του εξ αποστάσεως προξενιού που αποτέλεσε έναν σχεδόν απαράβατο άγραφο νόμο κατά την πρώτη περίοδο της μεταπολεμικής μεταναστευτικής εξόδου από την Ελλάδα. Το βιβλίο επιχειρεί να καλύψει ένα μεγάλο κενό στην υπάρχουσα βιβλιογραφία και να μελετήσει εκ του σύνεγγυς την ατομικότητα των ίδιων των γυναικών και του τρόπου που ένιωσαν, αντέδρασαν και βίωσαν το γεγονός ενός γάμου με έναν άνθρωπο που δεν γνώριζαν. Ταυτόχρονα η μελέτη αναλύει την εμπειρία του μεταναστευτικού ξεριζωμού, η οποία αποτελεί το κοινωνικό και ψυχολογικό υπόβαθρο αυτών των αφηγήσεων.
Επιμέλεια: Νατάσα Βησσαρίωνος
