Voula Savvidi, a living legend of Greek song and a precious friend of mine, appeared in the discography in 1971 alongside composer Christos Leontis, performing two songs on the album “5 to 12”. In 1974, her voice met Manos Hadjidaki’s look at rebetiko with the album “Ta Perix”. Hadjidakis himself based an ambitious project on it: “With ‘Perix’, I set to choose and revisit the
seventy or even eighty most beautiful songs of our popular music. And I try to convey them through a authentically female figure, a folk painting masterfully painted by Giannis Moralis, with the voice of a girl from Thessaloniki called Voula Savvidi”. Unfortunately for all of us, this plan of Hadjidakis failed to materialise.
In his interviews, Goles used to return to his big artistic passions: The things from my repertoire that I love the most are the folk-traditional songs of songwriters like Kavouras, Tzouanakos and Roukounas. I really like them. I have an endless repertoire, but it is not possible to sing everything. I sing whatever comes to my mind and what the orchestra knows… Songs that I fell in love with since I was a small child and heard from my father, from his friends, from my mother, from my neighborhood, from the taverns in Patras.
Το ρεμπέτικο αλλιώς: Σαββίδη – Γκολές
Η Βούλα Σαββίδη, αυτή η θρυλική φωνή με τη χαρακτηριστική βραχνάδα, έχει αφήσει ανεξίτηλο «ρεμπέτικο» αποτύπωμα με τη συνεργασία της με τον Μάνο Χατζιδάκι. Γράφει ο συνθέτης: … «με τα ‘Πέριξ’, αρχίζοντας να επιλέγω και να τοποθετώ τα εβδομήντα, ίσως κι ογδόντα πιο όμορφα τραγούδια της λαϊκής μας τούτης μουσικής περιοχής, επιχειρώ να τα μεταφέρω μες από μια αυθεντικά γυναικεία μορφή, λαϊκή ζωγραφιά μετέωρη στον κήπο του Βοτανικού ή στο Μπαξέ -Τσιφλίκι, μαστορικά ζωγραφισμένη από τον Μόραλη, με την φωνή ενός κοριτσιού από τη Θεσσαλονίκη που ονομάζεται Βούλα Σαββίδη».
Στις συνεντεύξεις του, ο Μπάμπης Γκολές επέστρεφε στα μεγάλα καλλιτεχνικά του πάθη: «Τα πράγματα από το ρεπερτόριό μου που αγαπώ περισσότερο είναι τα λαϊκά τραγούδια δημιουργών όπως ο Κάβουρας, ο Τζουανάκος και ο Ρούκουνας. Μου αρέσουν πολύ. Έχω ατελείωτο ρεπερτόριο, αλλά δεν γίνεται να τραγουδάω τα πάντα. Τραγουδάω ό,τι μου έρχεται στο μυαλό και ότι ξέρει η ορχήστρα… Τραγούδια που αγάπησα από μικρό παιδί και άκουγα από τον πατέρα μου, από τους φίλους του, από τη μητέρα μου, από τη γειτονιά μου, από τις ταβέρνες στο Πάτρα».
Επιμέλεια: Ηρακλής Οικονόμου