Infinitely Curious: An episode on trains | 12.03.2023

Την Κυριακη 12 Μαρτίου στη εκπομπή Infinitely Curious της Φωνής της Ελλάδος με την Κατερίνα Μπατζακη ακούσατε τον Χρήστο, την Χάρις, τον Γιάννη και την Δανάη μίλησαν για όλα αυτά που τους πονούν και όλα αυτά που θα ήθελαν να αλλάξουν . Η Jedde Hollewijn, Υπεύθυνη Πολιτικής για το Ευρωπαϊκο Σωματείο Εργατών Σιδηροδρόμων μας μιλάει για την ασφάλεια στα τρένα και τα κακά της ιδιωτικοποίησης και το συγκρότημα Κοινοί Θνητοί τραγουδούν για όλους εμάς τους κοινούς πολίτες θυμίζοντας μας ότι μονο απο εμάς για εμάς μπορει να έρθει η όποια αλλαγη. Γιατι μπορεί. Εχω έρωτα με τα τρένα. Διάλεξα το διαμερισμα μου στην Αθηναϊκή γειτονιά του Ρουφ γιατί μπορώ κάθε μέρα απο το παράθυρο μου να βλέπω τα τρένα να περνούν. Μια καλημέρα με την Αγγελική την υπευθυνη που ανεβάζει και κατεβάζει την μπάρα για να περάσουν τα αμάξια όταν έρχεται το τρένο αρκεί για να μου φτιάξει την μερα. Φοιτήτρια πάντα έπαιρνα το τρένο. Βρετανία, Βέλγιο, Ισπανία, Γερμανία και Ελλάδα, όπου και να ζούσα όπου και να ταξίδευα ακόμα και το ποδηλατο μου το φόρτωνα σε τρένο.  Πέντε πιτσιρίκια την είχαμε δει stand by me στο Λουτράκι και είχαμε ξεκινήσει ενα καλοκαίρι με ενα σακίδιο στην πλάτη νομίζοντας οτι πηγαίναμε ταξίδι στο Βιετνάμ με τα πόδια για να φτάσουμε 1 χιλιόμετρο πιο κατω γιατι ράγες άλλες ΔΕΝ υπήρχαν. Εμάς μας φαινόταν η διαδρομή αιώνια. Για τους κατοίκους ήταν απλά διακοσμητική. Οπως και για τους πολιτικούς. Το τρένο. Διακοσμητικό και άχρηστο. Δεκαετίες τώρα. Ουτε η ασφάλεια του είχε ποτέ προτεραιότητα. Τις τελευταίες μέρες τα τρένα απο το παράθυρο μου έχουν αραιώσει. Το ίδιο και οι επιβάτες που τα χρησιμοποιούν.
Ολοι μας ανεβήκαμε σε αυτό το τρένο της 28η Φεβρουαρίου. Και ο Χρηστος και η Χάρις και ο Γιάννης και η Δανάη που κατέβηκαν στην πορεία της 8ης Μαρτίου. Και ανεβαίνουμε ακόμα . Ξανά και ξανά . Χρόνια τώρα. Και πάντα χτυπάμε τοίχο. Ολοι αυτοί οι χιλιάδες «ενοχλητικοί» ή ενοχλημένοι που φώναζαν συνθήματα όπως…πάρε με όταν φτάσεις και το..χιλιάδες καταλήψεις ενάντια σε ένα κόσμο οργανωμένη σήψης…! Σε μια πορεία περικυκλωμένοι απο χιλιάδες ένστολους που αν τα χρήματα για την ενδυμασία τους robocop  τα έδιναν στην Πυροπροστασια ;….αλλά οι πολίτες φαίνεται ότι είναι τελικά πιο επικίνδυνοι απο τις φωτιές. Δεν είναι η διαφθορά, η ωχαδερφισμός, η λακκούβα στο δρόμο ή στο πεζοδρόμιο, το βόλεμα ή η προχειρότητα, τα ψίχουλα που ξεπουλήθηκε ο ΟΣΕ για να υποχρεούται να δίνει και 50 εκατομμύρια κάθε χρόνο απο πάνω χωρίς το δικαίωμα καμίας αποζημίωσης. Είναι ο τοίχος. Γιατί ο τοίχος είναι σαν τη ημέρα της μαρμότας. Πονάει η επανάληψη. Κάθε φορά. Και οδηγεί στην απόγνωση.