Ο συγγραφέας Πέτρος Κυρίμης γεννήθηκε στην Aθήνα το 1945. Σπούδασε σκηνοθεσία τηλεόρασης και φωτογραφία, αλλά δεν ασχολήθηκε ποτέ επαγγελματικά με αυτά. Άρχισε να γράφει από πολύ νέος· στίχους για τραγούδια και ποίηση και, αργότερα, διηγήματα, θέατρο για παιδιά, νουβέλες, μυθιστορήματα. Έγραψε επίσης σενάρια για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Για την ξεχωριστή προσφορά του στον χώρο της τέχνης, τιμήθηκε με το βραβείο της Ακαδημίας Βούπερταλ. Στη Γερμανία εργάστηκε για τρία χρόνια ως διευθυντής προγράμματος στο πανευρωπαϊκό ελληνικό ραδιόφωνο «Το Πρώτο» και ως αρχισυντάκτης της εφημερίδας Ταχυδρόμος, η οποία διανέμεται σε όλη τη Γερμανία. Είναι αντιπρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων Γερμανίας. Από το 2006 έως το 2008 αρθρογραφούσε στην εφημερίδα Πρώτο Θέμα. Σήμερα ζει μεταξύ Γερμανίας και Ελλάδας.
Με αφορμή το τελευταίο του μυθιστόρημα “Κάποτε στον Πειραιά” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος, ο Πέτρος Κυρίμης φιλοξενήθηκε στη “Φωνή της Ελλάδας“, το παγκόσμιο ραδιόφωνο της ΕΡΤ, και συγκεκριμένα στην εκπομπή “Κουβέντες μακρινές” με τη Νατάσα Βησσαρίωνος.
Ο γνωστός συγγραφέας μίλησε για το μυθιστόρημά του “Κάποτε στον Πειραιά”, και τους πέντε ήρωες που η μοίρα οδηγεί τη ζωή τους, για τα βιώματά του από τη δεκαετία του ΄60 που αναβιώνουν στο μυθιστόρημά του καθώς και για τα παιδικά του χρόνια και τις αλλαγές που έχει υποστεί με το πέρασμα των χρόνων το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας. Θυμήθηκε τη φιλία του με τον Μένη Κουμανταρέα που σε αυτόν οφείλει την ανάγκη που του δημιουργήθηκε για να γράψει, και όπως είπε χαρακτηριστικά “Όταν έγραψα την πρώτη σελίδα, γοητεύτηκα τόσο πολύ που είπα μέσα μου, δεν θέλω να γίνω τίποτα άλλο παρά μόνο συγγραφέας. Αυτή την απόφαση μέχρι σήμερα την έχω πληρώσει ακριβά… αλλά επιμένω!” και μοιράστηκε μνήμες από τις στιγμές που έζησε με τους Γιώργο Σεφέρη, Γιάννη Ρίτσο και Γιώργο Σκούρτη.
Δεν δίστασε να μοιραστεί τις απόψεις του για τη σύγχρονη λογοτεχνία λέγοντας χαρακτηριστικά ότι “Δεν είναι πλέον ο συγγραφέας, όπως ήταν τη γενιά του 30 αφοσιωμένος στη συγγραφή, δεν είναι ασκητής… ο συγγραφέας πρέπει να διαβάζει, να έχει μνήμες να τις διατηρεί, να είναι αγρότης, να “σκάψει” να δουλέψει οκτάωρα, επίπονα, και αυτό το αποφεύγουν οι σημερινοί συγγραφείς, γράφουν εύκολα, χωρίς ιδρώτα“.
Δεν παρέλειψε να αναφερθεί στη ζωή του στη Γερμανία που βρέθηκε στα μισά της δεκαετίας του ΄70, μια εποχή δύσκολη που όπως είπε “Οι Γερμανοί μας κοιτούσαν με μισό μάτι τους ξένους… υπήρχε ένας διαχωρισμός που ήταν πολύ αισθητός και άρχισα να “παλεύω”. Να δημιουργήσουμε οι Έλληνες νηπιαγωγεία, να κάνουμε πολιτιστικές εκδηλώσεις, να φτιάξουμε βιβλιοθήκες, γι’ αυτό και με βράβευσαν από την Ακαδημία Βούπερταλ. Από το 2000 και μετά τα πράγματα άλλαξαν…Δημιουργήσαμε άλλωστε και την Εταιρεία Ελλήνων Συγγραφέων στην Γερμανία που διοργανώνουμε διάφορες εκδηλώσεις πολιτιστικού ενδιαφέροντος“.
Tο βιβλίο “Κάποτε στον Πειραιά” του Πέτρου Κυρίμη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος.