Thanos Mikroutsikos, who wrote music for, among others, Assembly women, said in an interview: “Everything in theater needs to be justified. If it is not reasoned, it is just an idea of the mind. When reasoned, any idea can be applied. We are used to performances of the ancient drama by modern directors that contain a degree of arbitrariness which is not justified. Music in theater is music under restraint. When you write a string quartet or a song cycle, nothing really limits you. But when you’re in the theater, you’re limited by two parameters. The first one is the text. The second and most important parameter is the director’s point of view. These things determine the musical form or forms you will be working with during the performance”.
In 1986, Stamatis Kraounakis wrote the music for Lysistrata, directed by Andreas Voutsinas and translated by Lakis Lazopoulos, who was also the protagonist of that historic performance. Lina Nikolakopoulou wrote the lyrics of the songs and singers Manolis Mitsias and Alkistis Protopsalti performed them. Kraounakis recalls that he used to sleep at the studio, beneath the piano, as there was no time to abandon the recordings and the rehearsals and go home.
Μικρούτσικος, Κραουνάκης, Αριστοφάνης
Ο Θάνος Μικρούτσικος, ο οποίος μεταξύ άλλων έχει γράψει μουσική για τις Εκκλησιάζουσες, επισημαίνει: «Το παν στο θέατρο είναι ό,τι χρησιμοποιήσεις να αιτιολογείται. Αν δεν αιτιολογείται, είναι απλώς μια ιδέα του μυαλού. Όταν αιτιολογείται, μπορεί να είναι το οτιδήποτε: και στην Επίδαυρο καμπαρέ, και στον Αριστοφάνη καμπαρέ, και στον Ευριπίδη κάτι άλλο. Έχουμε συνηθίσει στις παραστάσεις του αρχαίου δράματος – κι από σημαντικούς σκηνοθέτες – σε κάποιες αυθαιρεσίες οι οποίες δεν αιτιολογούνται. Ένα τσιγάρο, ας πούμε, παπούτσια αθλητικά κ.λπ. Όταν αιτιολογούνται, τότε όλο αυτό λειτουργεί με έναν εκπληκτικό αφομοιωμένο τρόπο διότι τα κείμενα είναι πάρα πολύ σημαντικά και διαχρονικά».
Το 1986, ο Σταμάτης Κραουνάκης έγραψε τη μουσική για τη Λυσιστράτη, σε σκηνοθεσία του Ανδρέα Βουτσινά και μετάφραση του Λάκη Λαζόπουλου, ο οποίος ήταν και ο πρωταγωνιστής εκείνης της ιστορικής παράστασης. Τους στίχους των τραγουδιών έγραψε η Λίνα Νικολακοπούλου και τα ερμήνευσαν οι Μανώλης Μητσιάς και Άλκηστις Πρωτοψάλτη. Ο Κραουνάκης θυμάται ότι την περίοδο εκείνη κοιμόταν στο στούντιο, κάτω από το πιάνο – δεν υπήρχε χρόνος να εγκαταλείψει τις ηχογραφήσεις και τις πρόβες και να πάει σπίτι του.