Η Ζέφη Δαράκη γεννήθηκε στην Αθήνα όπου και ζει. Σύντροφος της υπήρξε ο ποιητής Βύρων Λεοντάρης. Γιος της είναι ο σκηνοθέτης Γιάννης Λεοντάρης. Τα έργα της: “Εµπλοκή”, “Ο κήπος µε τα εγκαύµατα”, “Έκλειψη και το ηµικύκλιο αίµα”, “Ο άνεµος και τα ρολόγια”, “Ο λύκος του µεσονυχτίου”, “Τα αόριστα γεγονότα”, “Η κρεµασµένη”, “Το ιερό κενό”, “Κοιµήθηκα η αχάριστη”, “Η θλίψη καίει τις σκιές µας”, “Το σώµα δίχως αντικλείδι”, “Το ακίνητο εν οδύνη”, “Ο απέναντι χρόνος”, ‘Σε ονομάζω θα πει σε χάνω”, “Ερήμωνε”.κ.ά.
Ακόμη οι νουβέλες “Μάρθα Σόλγκερ”, “Η όνειρος”, “Λένα Όλεµ” και “Το παιχνίδι να ονειρεύεσαι”, ποίηση για παιδιά. Ποίησή της έχει δηµοσιευτεί σε ελληνικά και ξενόγλωσσα περιοδικά. Ποιήµατά της έχουν μεταφραστεί στις κυριότερες ευρωπαϊκές γλώσσες. Έχει τιμηθεί με το βραβείο «Διδώ Σωτηρίου» της Εταρείας Συγγραφέων, για το σύνολο του έργου της., το βραβείο του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών, το Κρατικό βραβείο ποίησης το 2015 για το έργο της «Η σπηλιά με τα βεγγαλικά» καθώς και το βραβείο Λ. Πορφύρα της Ακαδημίας Αθηνών.
Μιλώντας για την ποίηση έχει πει: «Μοίρα ενός ποιήματος δεν είναι να τελειώνει αλλά να παραμένει σαν ένα διαρκές ερώτημα. Ένας απαγορευμένος καρπός. Ένα μετέωρο άλμα … Έτσι κι αλλιώς, για το απαρηγόρητο του ανθρώπινου πόνου η ποίηση παραμένει μια παράλληλη μοναξιά».