Στην εργατική περιοχή του Μολενμπέκ στο Βέλγιο, τη δεκαετία του ’70 υπήρχαν 13 ελληνικά καφενεία και έμεναν περίπου 500 οικογένειες Ελλήνων. Σήμερα, λειτουργεί μόνο ένα, το “La Rose Blanche” ενώ δεν μένουν περισσότερες από 50 οικογένειες.
Η ομογενής ιστορικός Πόλυ Ρουμελιώτη και ο Φλαμανδός σκηνοθέτης Kris Kaerts θεωρώντας ότι πρόκειται για μια κληρονομιά που χάνεται, αποφάσισαν να κάνουν μία έρευνα και να δημιουργήσουν μια αυθεντική ταινία ντοκιμαντέρ για το La Rose Blanche, το τελευταίο ελληνικό καφενείο στο Μολενμπέκ, αλλά και ένα τρίγλωσσο βιβλίο (ελληνικά, φλαμανδικά, γαλλικά). Κατέγραψαν την ιστορία της οικογένειας Καρασσαβίδη, που μετανάστευσε από τη Μικρά Ασία και εγκαταστάθηκε στο Mολενμπέκ πριν από πενήντα χρόνια, ενώ το καφέ είναι εδώ και 100 χρόνια στο ίδιο μέρος.
Αυτό που κάνει αυτό το χώρο μοναδικό είναι οι πελάτες του και ο τρόπος με τον οποίο αυτοί οι σκληρά εργαζόμενοι Έλληνες κατάφεραν να διατηρήσουν όλους και όλα μαζί. Οι πελάτες τους αντιπροσωπεύουν σχεδόν κάθε κύμα μετανάστευσης που έχει περάσει τα τελευταία εξήντα χρόνια στο Μολενμπέκ. Ανάμεσά τους και μερικοί «ντόπιοι».
Η ιστορικός Πόλυ Ρουμελιώτη μίλησε στη ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ και συγκεκριμένα στην εκπομπή “κουβέντες μακρινές” με τη Νατάσα Βησσαρίωνος για την τετράχρονη έρευνα, την ιστορία του καφέ και την πρεμιέρα του ντοκιμαντέρ που πραγματοποιήθηκε στις 24 Οκτωβρίου, στις Βρυξέλλες στο Cinema Palace.
Οι Πόλυ Ρουμελιώτη και Kris Kaerts πήραν συνεντεύξεις και μάζεψαν ιστορίες των ανθρώπων του. Δύο εκθέσεις μνήμης διοργανώθηκαν με διάφορους συνεργάτες και πολλούς εθελοντές, παράσταση Καραγκιόζη ξαναζωντάνεψε στο καφενείο και πολύς κόσμος χόρεψε έναν χορό από τη Μαύρη Θάλασσα στην πλατεία της εκκλησίας. Όλα αυτά εντάχθηκαν στην ταινία. Το αποτέλεσμα είναι ένα εκπληκτικό Μολενμπέκ. Υπάρχει, αν και εξατμίζεται μπροστά στα μάτια μας. Η ταινία προκαλεί χαρά, θλίψη και νοσταλγία την ίδια στιγμή, όπως και η ρεμπέτικη μουσική που τη χρωματίζει και τη συνοδεύει.
Το “La Rose Blanche” δείχνει τα πολλά στρώματα και πρόσωπα των Βρυξελλών. Η μητρόπολη είναι ένας ζωντανός οργανισμός που βρίσκεται σε μετάβαση. Οι άνθρωποι προσπαθούν να βρουν τη θέση τους εκεί μετά τον ξεριζωμό.
Στόχος των δημιουργών είναι να προβληθεί η ταινία σε όσα περισσότερα μέρη γίνεται, και στην Ελλάδα, παράλληλα με ομιλίες για την ιστορία των μεταναστών του Μολενμπέκ.
Επιμέλεια: Νατάσα Βησσαρίωνος