Η προσπάθεια δύο μουσικών ώστε να αναδειχθούν οι Έλληνες συνθέτες της Διασποράς αποτυπώνεται στο CD με τίτλο “Bridges” που θα κυκλοφορήσει στις 02.06.2023. Πρόκειται για τη νέα και ταλαντούχα βιολονίστρια Δανάη Παπαματθαίου – Μάτσκε και τον πιανίστα πατέρα της, Ούβε Μάτσκε, οι οποίοι χαίρουν ιδιαίτερης εκτίμησης στο χώρο της κλασικής μουσικής.
Η βιολονίστα Δανάη Παπαματθαίου-Μάτσκε γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου έλαβε τα πρώτα μαθήματα βιολιού στα πέντε της χρόνια. Σε ηλικία 13 ετών μετακόμισε στη Βαϊμάρη της Γερμανίας για να φοιτήσει στο Μουσικό Σχολείο “Schloss Belvedere”, το εκπαιδευτικό ίδρυμα για τους ιδιαίτερα χαρισματικούς μελλοντικούς σπουδαστές της Ανώτατης Σχολής Μουσικής “Franz Liszt”.
Στη συνέχεια σπούδασε με τον Igor Ozim στο Πανεπιστήμιο Mozarteum στο Σάλτσμπουργκ και ολοκλήρωσε τις σπουδές της με τον δεύτερο Μεταπτυχιακό Τίτλο Σπουδών “Konzertexamen” στην Ανώτατη Σχολή Μουσικής και Θεάτρου του Αμβούργου στην τάξη της καθηγήτριας Tanja Becker-Bender, με την οποία εργάζεται σήμερα ως βοηθός της.
Ο πατέρας της, Ούβε Μάτσκε, από την άλλη, γεννήθηκε στα Erzgebirge της Γερμανίας, έλαβε την εκπαίδευσή του στο πιάνο στη Βαϊμάρη καθώς και στη Βουδαπέστη και το 2001 διορίστηκε καθηγητής πιάνου στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας στη Θεσσαλονίκη, όπου εργάζεται μέχρι σήμερα.
Μαζί με την κόρη του έχουν ηχογραφήσει μέχρι στιγμής δύο άλμπουμ, τα οποία κυκλοφόρησαν από την ελληνική εταιρεία “Irida Classical”.
Στις 02.06.2023 μια νέα ηχογράφηση της Δανάης Παπαματθαίου-Μάτσκε μαζί με τον πιανίστα πατέρα της Ούβε Μάτσκε με τίτλο “Bridges” θα κυκλοφορήσει πλέον σε μορφή SACD από τη γνωστή σουηδική εταιρεία BIS.
Αυτή η ηχογράφηση συγκεντρώνει έργα για βιολί και πιάνο τεσσάρων Ελλήνων ή ελληνικής καταγωγής συνθετών της διασποράς.
“Η ιδέα γι’ αυτή την παραγωγή ξεκίνησε από τη διατριβή μου, η οποία έχει ως θέμα τη σονάτα για βιολί και πιάνο Ελλήνων συνθετών της διασποράς μετά το 1950” εξηγεί η Δανάη Παπαματθαίου-Μάτσκε.
Κατά τη διαδικασία αυτή, συνάντησε όλο και πιο ενδιαφέρουσα μουσική και έθεσε ενδιαφέροντα ερωτήματα: “Τι συμβαίνει στους ανθρώπους που αλλάζουν πατρίδα για κάθε είδους λόγους; Με ποιους τρόπους αυτό διαμορφώνει το άτομο; Αναδύεται κάτι νέο; Χάνουν οι άνθρωποι τη σύνδεσή τους με την πατρίδα τους ή κάτι μένει πάντα; Πώς αυτό εκφράζεται στη μουσική δημιουργία ή στον προσωπικό τρόπο ερμηνείας;”
Όλες αυτές οι ερωτήσεις απασχολούσαν πολύ τη βιολονίστα – σίγουρα και επειδή βρισκόταν και η ίδια σε παρόμοια κατάσταση από τα 13 της χρόνια. Μαζί με τον πατέρα της, μπορεί τώρα να δώσει τις απαντήσεις με βάση αυτή την ηχογράφηση SACD. Η συλλογή έγινε ένα ταξίδι ανακάλυψης και για τους δύο μουσικούς.
“Ακριβώς λόγω της διαφοράς ηλικίας, της εμπειρίας μέσα από τη συναυλιακή του δραστηριότητα, αλλά και λόγω της εργασίας του επί δεκαετίες ως καθηγητής σε ελληνικό ΑΕΙ, ο πατέρας μου φυσικά γνωρίζει καλύτερα τον τομέα της σύγχρονης ελληνικής μουσικής δημιουργίας” λέει η Δανάη και προσθέτει: “Αλλά και εγώ παρατήρησα, μελετώντας σύγχρονα ελληνικά έργα στα πλαίσια διεθνών και εθνικών διαγωνισμών, ότι υπάρχει μια μεγάλη γκάμα έργων συνθετών που είναι σχετικά άγνωστοι και που θα άξιζε να τα παρουσιάσουμε και να τα γνωρίσουμε στο φιλόμουσο κοινό”.
Οι συνθέτες
Ο ελληνικής καταγωγής συνθέτης Boris Papandopulo (1906-1991) γεννήθηκε στο Honnef am Rhein, αλλά μεγάλωσε στο Ζάγκρεμπ. Εκεί εξελίχθηκε σε έναν από τους πιο παραγωγικούς συνθέτες της Γιουγκοσλαβίας. Η μουσική του είναι σε μεγάλο βαθμό επηρεασμένη από τη λαϊκή παράδοση των Δυτικών Βαλκανίων.
Ο Ντίνος Κωνσταντινίδης (1929-2021) είναι ένας τυπικός συνθέτης της ελληνικής διασποράς. Γεννήθηκε στην Ελλάδα, αλλά έζησε στην Λουιζιάνα των Η.Π.Α. για περισσότερα από 50 χρόνια. Περιγράφει τον εαυτό του ως νεορομαντικό συνθέτη. Το έργο που ηχογραφείται στην παραγωγή «Γέφυρες» χρονολογείται από την περίοδο κατά την οποία συνέθετε αυστηρά με δωδεκάφθογγη τεχνική.
“Σε αυτό το έργο δεν ανιχνεύονται σχεδόν καθόλου ελληνικά στοιχεία” εξηγεί η Δανάη Παπαματθαίου-Μάτσκε.
Ο Δημήτρης Τερζάκης (*1938) γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε μεταξύ άλλων με τον Bernd Alois Zimmermann στην Κολωνία. Σήμερα, μετά από πολυετή καθηγητική καριέρα στο Βερολίνο, το Ντίσελντορφ, τη Βέρνη και τη Λειψία, είναι επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και ζει στη Λειψία.
“Βρήκε τη δική του γλώσσα που έχει τις ρίζες της στην παράδοση της Ανατολικής Μεσογείου” περιγράφει η Δανάη αναφερόμενη στη μουσική του.
Ο τέταρτος συνθέτης σε αυτό το άλμπουμ είναι ο Γιάννης Κωνσταντινίδης (1903-1984). Υπήρξε ένας πολύ ευπροσάρμοστος Έλληνας μουσικός κατά τη διάρκεια της ζωής του. Γεννήθηκε στην Σμύρνη και σπούδασε σύνθεση στο Βερολίνο με τον Paul Juon, πιάνο με τον Karl Rosier και διεύθυνση ορχήστρας με τον Kurt Weill. Την περίοδο εκείνη βιοπορίζονταν ως πιανίστας σε καμπαρέ και αίθουσες βωβού κινηματογράφου.
Με το ψευδώνυμο Κώστας Γιαννίδης, συνέθεσε περισσότερες από 50 οπερέτες και πάνω από 100 τραγούδια.
“Χρησιμοποιεί αυθεντικές ελληνικές λαϊκές μελωδίες και χορούς, αλλά χτίζει και εναρμονίζει με κεντροευρωπαϊκό τρόπο” εξηγεί η Δανάη και προσθέτει: “Το ύφος του μοιάζει με τις διασκευές σε λαϊκές μελωδίες ενός Bela Bartok ή ενός Manuel de Falla”.
Μακριά από τις γενέτειρές τους, και οι τέσσερις συνθέτες διαμορφώθηκαν και εμπνεύστηκαν από τα πολιτιστικά ρεύματα, την εκπαίδευσή τους στο εξωτερικό και τις επιρροές από τις νέες τους πατρίδες. Ωστόσο, όλοι τους γεφυρώνουν τις ελληνικές τους ρίζες με τη μουσική τους.
Το άλμπουμ “Γέφυρες” αφηγείται αυτό το πολιτιστικό ταξίδι με ομορφιά που στοιχειώνει, με συναρπαστική και για ορισμένους συνθέτες σπάνια παιγμένη μουσική.
Φυσικά, οι ρίζες και οι επιρροές πατέρα και κόρης παίζουν επίσης πολύ μεγάλο και ιδιαίτερο ρόλο. Η εξερεύνηση και η μουσική δημιουργία με τον ίδιο τον πατέρα σου δεν είναι πάντα εύκολη: “Όταν δουλεύεις με κάποιον τόσο κοντινό σου άνθρωπο, υπάρχουν πολλές κορυφώσεις, αλλά και στιγμές αφιλτράριστης αντιπαράθεσης και αμφισβήτησης” εξηγεί η βιολονίστα, αλλά αμέσως μετά προσθέτει: “Το γεγονός ότι έχω δίπλα μου έναν μουσικό συνεργάτη, τον οποίο γνωρίζω όλη μου τη ζωή, με τον οποίο είμαι εντελώς εξοικειωμένη και με τον οποίο οι μουσικοί στόχοι ή οι επιθυμίες μπορούν να εκφραστούν ακόμη και χωρίς λόγια, είναι ένα δώρο που εκτιμώ πολύ και με κάνει πολύ ευτυχισμένη.”
Στη δημιουργική διαδικασία μελέτης και αποκάλυψης έργων των τεσσάρων συνθετών αυτής της ηχογράφησης, οι δύο μουσικοί, παρά την απόσταση μεταξύ Γερμανίας και Ελλάδας, ήρθαν για άλλη μια φορά λίγο πιο κοντά.
“Πιστεύω ότι τόσο ο πατέρας μου όσο και εγώ, λόγω της ελληνογερμανικής μας διπλής φύσης, είμαστε προορισμένοι να ερμηνεύουμε παρόμοιες μουσικές γλώσσες με υψηλό βαθμό αυθεντικότητας και να χτίζουμε γέφυρες” καταλήγει η Δανάη Παπαματθαίου-Μάτσκε.
Πηγή: Europolitis.eu
