The Light, the Iris, the Red Fruits and Covid (Το Φως, η Ίριδα, τα Κόκκινα Φρούτα και ο Covid): A poetry collection born in the time of Covid, as Katerina Tsakou wandered through her beloved Cape Maleas, in the Vatika region of Mani – always facing East.
Her verse echoes the colors and brushstrokes of Panayiotis Tetsis, the painter and engraver from Hydra:
a red, a yellow, an orange, an elusive blue or pale cyan that deepens into black, a “profound white.”
In her poetry, Katerina Tsakou channels her background in the sciences (she is a chemical engineer) with Doric restraint, subtle humor, and a touch of dry, often self-deprecating sarcasm.
She is a poet of great significance in her generation—one who, even when surrounded by darkness, seeks out the crack where the light gets in.
A light she reveres, surrendering to the blue of the landscape and the harsh stone of Mani—with a laugh.
Katerina Tsakou is originally from Neapoli Voion in Laconia and was raised in Piraeus.
In the studio with us is her dear childhood friend Antigoni Zachari, performing on the ancient Greek lyre. Antigoni is a musician and educator, teaching piano and music and movement education.
”Όσο ταξιδεύαμε…
Το λεμόνι ολοένα βουτούσε στις κλειδώσεις μας.
Το μικρό αγκάθι της φραγκοσυκιάς ολοένα μάτωνε
το πορτοκαλί των μικρών μεσημεριών που ερχόντουσαν.
Ο Αύγουστος κοκκίνιζε.
Και η προφητεία επιβεβαιωνόταν”
”Οι ανατολές μου λιγοστεύουν. Το σώμα μου πονάει.
Μια ζουμερή φράουλα λιώνει μέσα στο στόμα μου.
Μέσα μου τα πάντα είναι κόκκινα.
Ακόμα και οι μνήμες. Κυρίως οι μνήμες.
Κόκκινες αχνιστές μνήμες!
Το εμβόλιο του Covid, ή τέλος πάντων σε ό,τι είχε μεταλλαχτεί μέσα στο σώμα μου, μαζί με όλα τα άλλα, ήταν κι αυτό μια μικρή κόκκινη πορδή, που άφησα λίγο πριν ανασάνω την τελευταία αναπνοή του δικού μου κόσμου.
Σαν εκείνο το παιχνίδι με τις σαπουνάδες που φυσούσαμε μέσα από χρωματιστά δαχτυλίδια όταν ήμασταν παιδιά.”
”Ακολουθούμε οσμές…
ακολουθούμε θυμάρια…
πράσινες ευχές ακολουθούμε…
ακολουθούμε φιγούρες, βλέμματα, σκιές.
Ακολουθούμε ανάσες, μηνύματα, γέλια.
Ακολουθούμε αμπέλια, μηλιές, ροδακινιές.
Τρώμε χρώματα.”
Γιατί,
”Αγάπη μου, μας κουράσανε να μάθουμε τα ασήμαντα, ενώ τα ξέραμε όλα.”
ΛΙΣΤΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ: 1) Εποχή στη θάλασσα – Δανάη Παναγιωτοπούλου & Θανάσης Δόβρης, 2) Σ΄ αυτό τ΄ ακρογιάλι – Σούλα Μπιρμπίλη, 3) A ma maniere – Dalida, 4) Someday, somewhere – Demis Roussos, 5) Η μνήμη της πέτρας – Λάκης Καρνέζης, 6) Nocturne – Secret Garden, 7) Dancing with her – Σούλα Μπιρμπίλη, Τα ελληνάκια – Σούλα Μπιρμπίλη