Ο Γιώργος Μαρκάκης, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κρήτη και σπούδασε κινηματογράφο στην Αθήνα και στη Νέα Υόρκη. Αρχικά πήγε στο Βερολίνο για μία διαμονή έξι μηνών, αλλά όσο γνώριζε την πόλη, τόσο την ερωτευόταν, και τελικά παρέμεινε στη γερμανική πρωτεύουσα λόγω καλλιτεχνικής έμπνευσης. Μία έμπνευση που τον οδήγησε να κινηματογραφήσει – μετά τις μικρού μήκους ταινίες του («Γενέθλια Μέρα» και «Σκοτεινές νύχτες κάτω από το φεγγάρι») – την πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους το «Ιndia Blues» και τώρα τη δεύτερη, το «ΕΧ». Δύο ταινίες που γυρίστηκαν στο πολυπολιτισμικό Βερολίνο.
Ο Γιώργος Μαρκάκης μίλησε στη «Φωνή της Ελλάδας», το ραδιόφωνο της ΕΡΤ για τους Έλληνες του εξωτερικού και συγκεκριμένα στην εκπομπή «Κουβέντες μακρινές» και στη Νατάσα Βησσαρίωνος για τη ζωή στο Βερολίνο, το «Ex», τη διαφορετικότητα και τα νέα του σχέδια.
«Τώρα που μιλάμε συνειδητοποίησα ότι λείπω 17 χρόνια από την πατρίδα. Τα 10 από αυτά στο Βερολίνο…. Το Βερολίνο είναι μία διεθνής πόλη, δεν θυμίζει Γερμανία. Έχει έρθει πολύς κόσμος από διάφορα μέρη και δεν είναι δύσκολο για έναν καλλιτέχνη να δημιουργήσει, σε σχέση με τη Νέα Υόρκη που είναι πολύ ακριβότερη» αναφέρει ο Γιώργος Μαρκάκης.
Είναι άραγε ευκολότερα τα πράγματα στη Γερμανία για έναν σκηνοθέτη σε σχέση με την Ελλάδα; Στο Βερολίνο σε σχέση με την Αθήνα;
«Δεν θα έλεγα ότι τα πράγματα είναι ευκολότερα στο Βερολίνο (σε σχέση με την Ελλάδα) για έναν νέο κινηματογραφιστή. Όπου κι αν βρίσκεσαι, δεν είναι εύκολο να σε εμπιστευτούν, γιατί δεν έχεις έργο να δείξεις και γιατί είναι πολλά τα χρήματα για μια παραγωγή ταινίας. Δεν έχει τόσο πολλή σημασία από πού θα ξεκινήσεις για να κάνεις μια ταινία, αλλά που θα απευθυνθείς για τη δημιουργία μιας ταινίας. Πλέον γίνονται συμπαραγωγές πολλών χωρών. Στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια, σε σχέση με το παρελθόν, δίνουν πολλές ευκαιρίες στους νέους κινηματογραφιστές.» τονίζει ο Γιώργος Μαρκάκης.
Το «Ex» είναι ένα fiction documentary film όπου η κάμερα του Κρητικού σκηνοθέτη ακολουθεί τους θαμώνες των διάσημων queer friendly underground clubs του Βερολίνου, από τη χορευτική σκηνή της techno στις τουαλέτες, όπου ζουν νύχτες λαγνείας και συζητούν ελεύθερα, χωρίς τον φόβο της κριτικής, εξομολογούμενοι βιώματα και επιθυμίες.
«Στην ταινία υπάρχει αυτοσχεδιασμός και σενάριο, υπάρχουν ηθοποιοί αλλά και οι πραγματικοί θαμώνες των clubs. Εγώ ήθελα να υπάρχει ένα μικρό σενάριο για αν είμαι σίγουρος ότι θα ειπωθούν κάποια πράγματα. Πριν από κάθε αυτοσχεδιαστική σκηνή, συζητούσαμε με τους ήρωες, τι θέλουμε να ειπωθεί, υπήρχε δηλαδή μια κατεύθυνση και στον αυτοσχεδιασμό. Την πρώτη μέρα γυρίσματος συνειδητοποίησα πόσο δύσκολο ήταν όλα αυτό που πηγαίναμε να κάνουμε… Συγκεντρώθηκαν άνθρωποι που δεν είχαν καμία ιδέα από την κάμερα και το συνεργείο, και έπρεπε να μπλέξουμε τους ηθοποιούς με τους θαμώνες και τον αυτοσχεδιασμό με το σενάριο. Ήταν μια πρόκληση, αλλά τελικά δούλεψε και το αποτέλεσμα μας δικαίωσε» λέει για το «Ex» ο σκηνοθέτης Γιώργος Μαρκάκης και συμπληρώνει «Η ουσία της ταινίας έχει να κάνει καθαρά με την απόρριψη, με τη συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων που έχει βιώσει απόρριψη από τον στενό οικογενειακό τους κύκλο γιατί είναι διαφορετικοί σε σχέση με τη σεξουαλικότητά τους και κινούνται με διαφορετικό τρόπο στην κοινωνία. Στα βερολινέζικα clubs, με την techno μουσική, όλοι μαζί βρίσκονται και καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλον χωρίς να υπάρχει καμία κριτική και ουσιαστικά αυτό που ζητούν είναι αγάπη. Και αυτό δίνουν έτσι και αλλιώς. Την αγάπη. Είναι κάτι μοναδικό αυτό που γίνεται εδώ στο Βερολίνο… για αυτό και είναι μια ιδιαίτερη πόλη… Κάτι αντίστοιχο δεν υπάρχει πουθενά αλλού…. Μιλάμε για μία πανδαισία χρωμάτων… για ανθρώπους που συναντάς στα βερολινέζικα clubs και δεν θα σε κρίνουν και θα σε κατανοήσουν και θα σε αποδεχτούν».
Ενώ το dancefloor έχει χτίσει τη δική του μυθολογία ως χώρος σύνδεσης, κάθε γνήσιο πλάσμα της νύχτας γνωρίζει ότι η πραγματική δράση εκτυλίσσεται στον θάλαμο της τουαλέτας – που είναι τόσο το μηχανοστάσιο του κλαμπ και η γωνία της «εξομολόγησης». Η ταινία “EX” απεικονίζει τις πραγματικότητες αυτών των ιερών χώρων με μια εντυπωσιακή αίσθηση οικειότητας, φέρνοντάς μας κοντά στην Diana. H Diana είναι η βασική ηρωίδα που συνδέει κατά κάποιον τρόπο και τις ιστορίες.
«H Diana είναι πραγματική θαμώνας των clubs, κατάγεται από επαρχία της Ρωσίας, και είχαμε κοινά βιώματα με αποτέλεσμα να υπάρξει κεραυνοβόλος έρωτας. Δέχτηκε γιατί πραγματικά ήθελε να δείξει στον κόσμο ποιοι είμαστε και αυτή συγκέντρωσε και τους περισσότερους θαμώνες. Ο καθένας το έκανε για τους πολύ προσωπικούς του λόγους. Ήταν σαν μία ψυχοθεραπεία για όλους μας όλο αυτό…..» αναφέρει ο απόδημος κινηματογραφιστής.
Άραγε, η διαφορετικότητα είναι αποδεκτή στην Ελλάδα;
«Νομίζω ότι στην Ελλάδα είμαστε λίγο πίσω όσον αφορά στην αποδοχή της διαφορετικότητας γιατί το τρίπτυχο «Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» παραμένει δυνατό. Στο Βερολίνο, υπάρχει ουσιαστική ελευθερία ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο καθένας αποφασίζει πως θα ζήσει τη ζωή του… στην Ελλάδα, έχουμε ακόμη δρόμο να διανύσουμε για αυτό» λέει σχετικά ο κρητικός σκηνοθέτης.
Το «Ex» έχει προβληθεί στην Αγορά του Φεστιβάλ Καννών 2021 μέσα από το πρόγραμμα «Thessaloniki Goes to Cannes», στη Berlinale, το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, όπου έκανε και την πρεμιέρα του, στο 62ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, στην Εβδομάδα Ελληνικού Κινηματογράφου στο Μόναχο, στη Γενεύη και συνεχίζει το ταξίδι του.
«Θα ήταν ακόμη μεγαλύτερο το ταξίδι της ταινίας αλλά δυστυχώς η πανδημία μας φρέναρε. Προσπαθούμε να βρούμε διανομή και στην Αθήνα. Η αποδοχή του κόσμου είναι μεγάλη πάντως. Ελπίζω κάποιος να τολμήσει και να παίξει την ταινία στην Αθήνα!» τονίζει ο Γιώργος Μαρκάκης και αποκαλύπτει ότι «υπάρχει σχέδιο για την επόμενη ταινία, όπου μεγάλο μέρος της θα γυριστεί στην Ελλάδα, και συγκεκριμένα στην Κρήτη».
Περισσότερες πληροφορίες για το “EX” εδώ