Ο Δημήτρης Μανθεάκης, ομογενής επιχειρηματίας 2ης γενιάς στην Τανζανία, αναφέρθηκε στην ιστορία της οικογένειάς του και στο έργο που γίνεται στον ‘Αγιο Κωνσταντίνο, το σχολείο της Ελληνικής Κοινότητας στη πόλη της Αρούσα, ώστε να διατηρηθούν οι δεσμοί με την Ελλάδα μέσω της επίσκεψης παιδιών αλλά και στα σχέδια για την φιλοξενία παιδιών από την Ελλάδα στους εκεί νεόκτιστους ξενώνες, μιλώντας στο Ραδιόφωνο της Φωνής της Ελλάδας και στην εκπομπή “Η Παγκόσμια Φωνή μας” με τον Δημήτρη Κοντογιάννη.
Ο παππούς του κ. Μανθεάκη έφυγε από την Κρήτη με καρβουνιάρικο στις αρχές του 20ου αιώνα για να πάει να βρεί χρήματα ώστε να γυρίσει και να παντρέψει την αδελφή του όπως είπε. ‘Ετσι, έφτασε στο Πόρτ Σάιντ της Αιγύπτου και κατόπιν έβαλε πλώρη για την Ανατολική Αφρική. Δούλεψε στους σιδηρόδρομους που έφτιαχναν οι Γερμανοί, καθώς ο μηχανικός ήταν ‘Ελληνας με σπουδές στη Γερμανία, και παντρεύτηκε την γιαγιά του με καταγωγή από το Τσεσμέ της Μ. Ασίας. Γύρω στο 1919 αποφάσισαν να γυρίσουν στο Τσεσμέ αλλά λίγο αργότερα έπεσαν πάνω στη Μικρασιατική Καταστροφή. Σώθηκαν γιατί ο παππούς του ήταν φίλος με Τούρκο αστυνομικό με καταγωγή από την Κρήτη ο οποίος τον προειδοποίησε ότι αυτή την φορά θα σκότωναν τους ¨Ελληνες. Πέρασε λοιπόν στη Χίο με την γυναίκα του και από εκεί επέστρεψαν στην σημερινή Τανζανία αλλά τα βάσανά τους δεν τελείωσαν.
Η ανεξαρτησία της χώρας και η συμπερίληψή της στη σφαίρα επιρροής της τότε Σοβιετικής ‘Ενωσης οδήγησε σε εθνικοποιήσεις με αποτέλεσμα η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων να χάσουν τις περιουσίες τους και να φύγουν για την Νότιο Αφρική, την Αυστραλία, τις ΗΠΑ και πολλοί να επιστρέψουν στην Ελλάδα. Ο Τανζανός πρόεδρος αντιλήφθηκε την δεκαετία του 1990 το λάθος του και επέτρεψε σε όποιους ‘Ελληνες ήθελαν να επιστρέψουν καθώς τα κτήματα είχαν γίνει δάση και δεν παρήγαγαν τίποτα πλέον. Ο κ. Μανθεάκης δεν παραλείπει να υπογραμμίσει ότι οι ‘Ελληνες είναι αγαπητοί στους Τανζανούς γιατί καταλάβαιναν την αξία της ελευθερίας και δεν ήταν αποικιοκράτες, προσθέτοντας ότι οι μάθαιναν την τοπική γλώσσα μετά τα ελληνικά και πριν από τα αγγλικά ή κάποια άλλη.
Η ιστορία της οικογένειας του κ. Μανθεάκη αντικατοπτρίζει σε μεγάλο βαθμό την ιστορία των Ελλήνων της Τανζανίας αν και η δική του οικογένεια έμεινε στη χώρα. Σήμερα, έχει ορυχείο και δραστηριοποιείται επιχειρηματικά στην εξόρυξη πολύχρωμων λίθων, την κατασκευή κοσμημάτων και την πώλησή τους μέσω καταστημάτων ενώ τα εξάγει επίσης σε άλλες χώρες. ‘Εχει επίσης αγροκτήματα. Ο κ. Μανθεάκης είναι μέλος του ΔΣ του σχολείου ‘Αγιος Κωνσταντίνος, ένα από τα καλύτερα της χώρας, στο οποίο φοιτούν πλέον μόνο 5 ελληνόπουλα. ¨Ομως, προσπαθεί μαζί με τους λίγους ομογενείς που έχουν απομείνει στην Τανζανία να διατηρήσει τους δεσμούς με την Ελλάδα. Αναζητούν μάλιστα σε συνεργασία με το υπουργείο Παιδείας ¨Ελληνα δάσκαλο για να πάει και να διδάξει στο σχολείο στην Αρούσα με έξοδα της Κοινότητας.